Ciekawostką jest rosyjska technologia, którą stawiało 2,5 tys. specjalistów z Moskwy, jak i waluta, w jakiej Bangladesz będzie płacił za tę inwestycję – i nie jest to USD, tylko chiński Yuan. Obydwie informacje nie są dobre dla USA.
Warto spojrzeć na mapę by łatwo zorientować się, dlaczego to państwo “siedzi na płocie między Indiami a Chinami” uśmiechając się do obu stron …lub szantażując obie strategicznym odwróceniem się do jednej z nich.
Dla Chin Bangladesz stanowi strategiczny kierunek stanowiący element ich marzenia o pasie i szlaku oraz pewną alternatywę wyjścia w morze, omijającego będącą pod amerykańską kontrolą, cieśninę Malakka. Tym samym Bangladesz ma w ręku wszystkie trzy mocarstwa światowe plus Rosję i rzeczywiście świetnie rozgrywa tę grę dla swoich korzyści.
Zatem nie wolno nam patrzeć na szczegóły tej inwestycji jako element ogólnej utraty wpływów USA na rzecz Chin i Rosji, tylko skuteczną grę samego Bangladeszu w regionie, której Polska powinna się skrzętnie uczyć – bo paradoksalnie wiele strategicznych uwarunkowań mamy podobnych.
Warto przy tej okazji sobie powiedzieć, że nasz obraz Bangladeszu jako centrum światowej biedy, jest mocno nieaktualny. Ten kraj od ponad 20 lat osiąga wzrost gospodarczy na poziomie 5-8 proc. rocznie. Przez ten okres, odsetek ludności żyjącej w ubóstwie spadł z 48 proc. do 22. W bieżącym roku prawdopodobnie Bangladesz opuści kategorię państw zaliczanych do najsłabiej rozwiniętych.
Militarnie wydaje się względnie bezpiecznym miejscem, bo mimo tego, że znajduje się między dwoma najludniejszymi państwami świata (Chiny i Indie) ma szczęście, że te są i będą conajmniej odwiecznymi konkurentami, żeby nie użyć mocniejszego określenia… Przy okazji importując nowe technologie wojskowe z USA, szczególnie w obszarze lotnictwa. Z tymi ostatnimi i UK, od lat przeprowadza wspólne ćwiczenia.
Wiele jeszcze przed nim, jednak jak widać, skutecznie poprawia swoją infrastrukturę energetyczną, jednocześnie pracując nad drogami i kolejnictwem. Sukcesywnie otwiera kolejne strefy ekonomiczne, oferując zagranicznym inwestorom z jednej strony niskie koszty pracy a z drugiej 160 mln par rąk do wykorzystania. Nie zapomina o portach zwiększając tym samym stawkę ryzyka USA w zniwelowaniu niebezpieczeństwa przyszłej hegemonii gospodarczej Chin na świecie.
A wszystko za kapitały chińskie, indyjskie i amerykańskie choć Japonia i jak widać Rosja, też starają się być graczem w tym kraju. Warto dodać, że Bangladesz korzysta także z preferencyjnych warunków eksportu do UE, która stanowi docelowy rynek dla 40% jego eksportu.
Uczmy się więc od Bangladeszu, zaczynając od odważnej i szczerej odpowiedzi co takiego ma on a czego my nie, że atomówka u nich już działa – a w Polsce kolejne terminy i to na razie tylko planów, są przesuwane na kolejne dekady XXI wieku.
Bez szczerej i pewnie bolesnej odpowiedzi, możemy zapomnieć o wyjściu z pułapki średniego rozwoju i konkurowaniu ze światem nie niskimi placami, tylko atrakcyjnością inwestycyjną, innowacyjnością oraz interesującym wszystkich wokół, konstruktem społecznym.
